آقا مجتبی و جناب محسن ممنون از حضور سبزتون

پر و بال عبورم را شکستند
قفس داران غرورم را شکستند
هميشه جنگلم گرچه تبرها
درختان قطورم را شكستند
بدان دستم فداي پنجره شد
اگر دست جسورم را شكستند
بخوان شايد قناري ها پس از من
سكوت سرد گورم را شكستند
اگر بي حوصله گفتم ، ببخشيد
دل تنگ صبورم را شكستند

با درود فراوان خدمت جناب همایون

چو عضوی به درد آورد روزگار

دگر عضوها را نماند قرار

با آرزوی  آرامش خاطر و  قلبی شاد و سلامتی برای شما در تمام مراحل زندگی

عشق مانند شن روان است، اگر به آن چنگ بزنید از میان دستان شما خواهد لغزید، به

آرامی پیمانه ای از آن بردارید تا روح شما را لبریز کند. همچنان که شن در جستجوی پر

کردن فضای خالی دستان شماست

زندگی زنگ تفریح کوتاهیست

آماده باش که زنگ بعد"حساب"داریم

شادباشی

جناب محسن و علی آقا ممنون از حضورتون و مطالب و شعرهای زیبایی که نوشتین

آدمــها کنــارت هستند.
تا کـــی؟
تا وقتـــی که به تو احتــیاج دارند.
از پیشــت میروند یک روز...‍
کدام روز؟
......وقتی کســی جایت آمد.
دوستــت دارند.
تا چه موقع؟
تا موقعی که کسی دیگر را برای دوســت داشـتن پیــدا کنـند.
میگویــند عاشــقت هســتند برای همیشه.
نه... فقط تا وقتی که نوبت بــــــازی با تو تمام بشود.
و این است بازی باهــم بودن

عجبــــ وفـــایـــی دآرد این دلتنگــــی…!
تنهـــــاش که میـــذآریـــی میــری تو جمـــع و کلّی میگـــی و میخنــــدی…
بعد کـــه از همه جـــدآ شدی از کـُنـــج تآریکـــی میآد بیرون
می ایستـــه بغـــل دستــتــــ … 
دســتـــ گرمشـــو میذاره رو شونتــــ
بر میگـــرده در گوشــتـــ میگـــه:
خـــوبــی رفیـــق؟؟!!
بـــازم خودمـــم و خـــودتــــ …

درد هجران تو را ، لطف خــــــدا می دانم
همچواحساس ، ازاندیشه جــــــــدا می دانم
گرچه با فاصـــــــــله بیگانه ام و نا مانوس
مرگ خط فاصــــله را ، عین جفا می دانم
نقطه ی عطفم اگــــــــر نقطه ی پایانت بود
سطر بعدی ، همه را شـــور و نوا می دانم
از پس فاصــــــــــله ها باز تو را می جویم
از فراســــــوی زمان ، حال تو را می دانم
درد بی همنفسی سخــــت تر است ازمردن
مرگ را نقطه ی آغاز بقـــــــــــــا می دانم
انتظار من اگــــــــــــــر رنگ خدایی دارد
همه را ، از نفس گـــــــــــرم شما می دانم
سالها درگـــــــــذر و، مهر تو افزون تر شد
همت خویش کم از چــــون و چرا می دانم
با حضور تو مرا رنج ســــــــــفر آسان شد
راحت خویش از آن طــــــرفه دعا می دانم

گاهی عمر تلف میشود به پای یک احساس

یلدا جان و معصومه عزیز ممنون از حضور سبزتون

من اینجا از نوازش نیز چون آزار ترسانم

همه چیزرافروخته ام

جزآن صندلی که جای توبودشاید آن روزکه برگشتی

خسته باشی