کوثر اشک من از ساغر و پیمانه، توست دل آتش‌زده‌ام، شمع عزاخانه تـوست

سلام بر تو اي عصمت هشتم!

کوچه هاي توس،

هنوز بوي عطرآگين تو را مي دهد

و آواي غريب ملايک

هنوز در طواف حريم کبريايي ات به گوش مي رسند

اي امام الرئوف!

همراه با کبوتران حرمت،

محزون و گريان دل را به دور بارگاه تو پر مى دهيم

تا با زمزمه ملائک همراه شويم

.

...اینجاکران بی کران عالم عشق است...

نمی دانی عرش به فرش آمده یا تو در اوج ملکوتی؟

اینجا میان حاجت و اجابت فاصله ای نیست

خوب گوش کنی آوای بال فرشتگان شنیدنیست.

بازی نور در حوض آب وسط صحن و سرای گل هشتم

تو را از خود بی خود می کند

اطرافت را می نگری..در شهر همه مستند...هشیار نمی بینی

و خدا خیلی اینجا نزدیک است

..نزدیک تر از لای این شب بو ها

نزدیک تر از پای آن کاج بلند

نزدیک تر از رگ گردن

صدای نقار خانه روانت را جلا میدهد

و این دیگر نه تویی..که قطره ای هستی محو شده در دریای دوستداران رضوی

به کردار بچه آهو

می گریزی از هرچه می خواهد تو را شکار کند

از نفست...به دامان پر مهر امام مهربان

اینجا...حرم است

هرکس در مجلسی نشیند که امر ما در آن زنده می شود، در

روزی که قلب ها می میرند، قلبش نخواهد مرد.

التماس دعا